সংকটজনক খেল - অন্তৰগংগা

মই কিছু বছৰ আগৰ, অন্তৰগংগা নামৰ ঠাইত হোৱা মোৰ Adventure sports ৰ অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত লিখিব ওলাইছো।
আনবছৰৰ দৰে এইবাৰো অফিচৰ পৰা outing যোৱাৰ সিদ্ধান্ত কৰিলে। কলৈ যোৱা হ'ব তাক ঠিক কৰিবলৈ সকলোৰে মতামত লোৱা হ'ল। আমি ইতিমধ্যে বহুত trekking কৰিলো, আকৈ যাবলৈ কাৰো মন নাই। অলপ বিচাৰ খোচাৰ কৰি সকলোৱে adventure sports কৰিবলৈ মন কৰিলে, ইয়াত parasailing, rock climbing, cave exploration থাকিব।

নিৰ্দিষ্ট দিনত আমি অন্তৰগংগা (কোলাৰত, বাংগালোৰৰ পৰা ৭০ কিমি) নামৰ ঠাই এখনলৈ ওলালো।
প্ৰথমতে parasailing আৰম্ভ হ'ল। এজন এজনকৈ মানুহে কৰিব লাগে। মানুহজনৰ গাত পেৰাচুট্ পিন্ধাই দিয়া হয়, কঁকালত দীঘল ৰছী বান্ধি দিয়ে, ৰছীৰ আনমূৰতো এখন গাড়ীৰ পিচফালে বান্ধি দিয়ে। গাড়ীখন লাহে লাহে চলাই দিয়ে, মানুহজন তাৰ লগে লগে খোজকাঢ়ি গৈ থাকে, অলপ পিচত বতাহত পেৰাচুট্ খোল খাই যাই আৰু মানুহজন ওপৰলৈ উঠি যায়, গাড়ীখন অলপ speed অত চলাই নিয়ে যাতে মানুহজন বহুত ওপৰলৈ উঠি যাব পাৰে।

এজন এজনকৈ গৈ কৰি আহিল। মোৰ আগৰজনৰ পাল পৰিল, তেতিয়া আকৈ বেচি বতাহ নাই, পেৰাচুট্ নোখোলেহে নোখোলে। ৰছী বান্ধি গাড়ীৰ পিচে পিচে গৈ থাকোতে মানুহজন উজতি খাই পৰিল আৰু গাড়ীয়ে চোঁচৰাই কিছু দুৰ টানি নিলে, বেচেৰাৰ হাত ভৰিৰ ছাল চিগি গ'ল।

মোৰ পাল পৰাত মই গলো, মনে মনে অলপ ভয় লাগিল, গাড়ীয়ে চোঁচৰাই নিনিয়েতো ? তথাপি বাহিৰত প্ৰকাশ নকৰিলো, confidence দেখুৱাই গলো, dress পিন্ধি সাজু হ'লো ।

মই সাজু হৈছো, মনত অলপ আশংকা ।

যি কি নহওক, অলপ গাড়ীৰ পিচে পিচে দৌৰাৰ পিচত মই বিশেষ একো অসুবিধা নোহোৱাকে বতাহত বহু ওপৰলৈ উঠিলো।

লাহে লাহে ওপৰলৈ উঠিব ধৰিছো।

পিচে উপৰত উঠাৰ পিচত বহুত ভয় লাগে, পেৰাচুট্ টো কান্ধত আৰু কঁকালত ফিটাৰে লগোৱা থাকে, ওপৰত উঠি যোৱাৰ পিচত বতাহত ভৰিদুখন বহুত লৰিব ধৰে। এনেকুৱা লাগে যেন এইমাত্ৰ ওলটি পেৰাচুট্ ৰ পৰা সৰকি পৰিম। মই যিমান পাৰো সিমান লৰচৰ নকৰাকে থাকিলো। ওপৰৰ পৰা তলৰ দৃশ্য চাই ভাল লাগিল, গাড়ীখন পৰুৱাৰ দৰে দেখি, মানুহবোৰ ভালদৰে ধৰিব নোৱাৰিলো যদিও সিহতৰ চিঞৰ বাখৰ কাণত পৰিল।। অলপ সময়ৰ পিচত তললৈ নামি অহাৰ পিচতহে সকাহ পালো।

এয়া মই আকাশত উৰিলো।

Rock climbing অত এটা ডাঙৰ ওখ শিলৰ ওপৰৰ পৰা তললৈ নামি আহিব লাগে, কঁকালত ৰছী লগোৱা থাকে যাতে পিছলি গলেও তলত বাগৰি নপৰে। মোৰ এইটো কৰোতেহে বহুত ভয় লাগিল, হাত ভৰি কঁপিব ধৰিলে। যি কি নহওক কিবাকে চুচৰি বাগৰি নামি আহিহে যেন শান্তি পালো।

দেখাত সহজ যেন লাগিলেও কিন্তু ভয় লাগে।

Cave exploration আটাইকে সহজ, বিশেষ বেছি কষ্ট নাই, মাত্ৰ আৰম্ভণিতে অলপ পাহাৰ বগাব লাগে। গুহাত সোমোৱা ঠাইখিনি ঠেক, অলপ কষ্ট হয়।

গুহাৰ প্ৰবেশদ্বাৰ ঠেক।

তেনেদৰে গুহাৰ পৰা ওলাওতেওঁ অলপ অসুবিধা।

অৱশেষত পাহাৰৰ মাজে মাজে trekking কৰি গৈ অন্তৰগংগা মন্দিৰ পালোগৈ।

অন্তৰগংগা মন্দিৰ

এনেদৰে এটা ভাল লগা দিনৰ পৰিসমাপ্তি ঘটিল।

অৱসৰ: আৰ্থিক দিশ

ৰাতিপুৱা শুই উঠি আইনাত নিজকে চালো - কঁপালত wrinkle, চুলিও পকিল; আৰু কেইবছৰমান পিছত চাকৰিৰ পৰা অৱসৰ (retire) হ'বৰ হ'ল। অৱসৰৰ কথা ভাবি মনত কিবা কিবি চিন্তা আহিল। অৱসৰৰ পিচত, সাচি থোৱা ধনেৰে বাকিথকা জীৱনৰ দিনবোৰ ভালদৰে কটাব পাৰিমনে ?

আমাৰ আগৰ প্ৰজন্ম বিলাকত অৱসৰক লৈ বিশেষ চিন্তা কৰা দেখা নাছিলো, হয়তো তাৰ কাৰণ আছিল
১) বেছিভাগ চাকৰিতে pension ৰ ব্যৱস্থা আছিল
২) অৱসৰৰ পিচত নিজৰ ল'ৰাৰ লগত থাকি চলিব পৰাৰ আশা আছিল (সেইকাৰণেই হয়তো মানুহে ল'ৰা হোৱাৰ ওপৰত ইমান গুৰুত্ত দিছিল)।
কিন্ত আজিকালি তেনে হয়তো নহয়। বেচি সংখ্যক চাকৰিতে pension ৰ ব্যৱস্থা নাই। বহুত কাৰণত মানুহে অৱসৰৰ পিচত নিজৰ ল'ৰা ছোৱালীৰ লগত থাকিব নোখোজে বা নোৱাৰে। গতিকে অৱসৰৰ পিচত চলিব পৰাকে ধন গোটাই ৰাখিলে বহুত সহায়ক হয়, অলপ কম চিন্তা মুক্ত জীৱন কটোৱাৰ আশা কৰিব পাৰি ।

আমি সকলোৱে জানো যে ভবিষ্যতৰ বাবে আমি ধন সাচিব লাগে, কিন্তু কিমান ? কিমান ধন হ'লে আমাৰ অৱসৰৰ পিচৰ সময়খিনিৰ ভালদৰে চলি যাব? ইয়াৰ ধাৰণা কৰা অলপ অসুবিধা।

মই মোৰ নিজৰ কাৰণে জানিবলৈ ইফালে সিফালে অলপ কিবা এটা চেষ্টা কৰিছিলো, তাকেই ইয়াত উল্লেখ কৰিছো।

অৱসৰৰ পিচত আৱশ্যক হবলগা ধনৰ পৰিমান জানিবলৈ প্ৰথমতে আমাৰ বৰ্তমান সময়ৰ মাহিলি খৰচ জানিব লাগিব। আমাক বৰ্তমান এমাহত কিমান ধনৰ প্ৰয়োজন হয়, সকলো ধৰণৰ খৰচ মিলাই (grocery, gas, electric bill, vehicle petrol expense, phone and internet bill, medicine, soap, powder, cosmetics, eating out, transportation, clothing, entertainment etc), তাক লিখক। তাক ১২ ৰে পূৰণ কৰি তাৰ লগত বছৰত হ'ব লগা আন খৰচবোৰ (যেনে vehicle insurance, servicing cost, children school fees, yearly health check up, property tax, yearly home maintenance, কৰবাত ফুৰিব যোৱা আদি) যোগ কৰক। আমি এবছৰত হ'ব লগা খৰচৰ এটা মোটামোটি অনুমান পালো।

বিভিন্ন তথ্যৰ পৰা জানিব পৰা গৈছে যে অৱসৰৰ পিচত মানুহ মোটামোটি আৰু ২৫ বছৰমান জীয়াই থাকে (assumed average life expectancy is 85 years)। গতিকে, এই বছৰেকীয়া খৰছখিনিক ২৫ ৰে পূৰণ কৰিলেই আমাৰ অৱসৰৰ পিছত লগা ধনৰ পৰিমান জানিম, অৱশ্যে আমি মুদ্রাস্ফীতি (inflation) মনত ৰাখিব লাগিব।

উদাহৰণ হিচাবে, এজন মানুহৰ বৰ্তমান বয়স ৫০ বছৰ, তেখেত ৬০ বছৰত অৱসৰ ল'ব, তেখেতৰ অৱসৰৰ পিচত আৱশ্যক হ'ব হবলগা ধনৰ পৰিমান গনণা কৰিম।

মাহিলি খৰচ	১৫,০০০
বছৰত হ'ব লগা আন খৰচ	২০,০০০
বছৰেকীয়া খৰচ	(১৫,০০০ x ১২) + ২০,০০০ = ২,০০,০০০
মুদ্রাস্ফীতি ধৰি মুঠ বছৰেকীয়া খৰচ (মুদ্রাস্ফীতি ৬%, ১০ বছৰৰ বাবে)	৩,৫৮,১৭০
অৱসৰৰ পিচত আৱশ্যক হ'ব লগা ধনৰ পৰিমান	৩,৫৮,১৭০ x ২৫ =৮৯,৫৪,২৩৮

৮৯,৫৪,২৩৮ টকা ??? সচাকে কি ইমান ধনৰ প্ৰয়োজন হ'ব ?
ইয়াৰ উত্তৰ এতিয়াই ঠিক দিব নোৱাৰি, বহুত কাৰণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব; দেশৰ অৰ্থনীতি, মুদ্রাস্ফীতি, আমাৰ আয়ুস আদি।
হয়তো আমাৰ জীৱনৰ শেষ মূহু্ৰ্তত আমি ইয়াৰ সথিক উত্তৰ দিব পাৰিম।
কিন্তু যি নহওক, এইটো খাটাং যে যথেষ্ট ধনৰ প্ৰয়োজন হ'ব।

এনেদৰে অৱসৰৰ পিচত আৱশ্যক হ'ব লগা ধনৰ পৰিমান এটা পোৱাৰ পিচত, আমি ধন সঞ্চয় কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিব লাগে।
ইয়াৰ ওপৰত মোৰ অলপ অভিজ্ঞতা আছে, সেই বিষয়ে আন কেতিয়াবা লিখিম।

---

The views posted here are entirely mine and they are not necessarily correct. You are most welcome to differ to them. Please post your views as comment.