আমাৰ সকলোৰে এটা স্বাভাৱিক স্বভাৱ থাকে, য'ত আমি সন্তুষ্ট আৰু সুৰক্ষিত অনুভৱ কৰো, য'ত আমাৰ উদ্বিগ্নতা আৰু মানসিক চাপ আটাইতকৈ কম। এইটোকেই আমাৰ Comfort zone বুলি ক'ব পাৰো।
আমি বেছিভাগেই সদায় আমাৰ Comfort zone ত থাকিব বিচাৰো। কিন্তু বহু সময়ত আমি Comfort zone ৰ পৰা আঁতৰি আহি কাম কৰিব লগীয়া হয়। সকলো সময়তে Comfort zone ত থাকিলে আমি নিজকে আৰু বেচি উন্নত কৰাত অসুবিধা হয়।
যেনে কোনো introvert বিজ্ঞানী মানুহ এজন এটা research ত কাম কৰি আছে, তেখেত কামক লৈ সন্তুষ্ট কিয়নো তেখেতৰ কামত মানুহৰ লগত বিশেষ সম্পৰ্ক নাই। কিন্তু মানুহজনক কিছু সময় পিছত মেনেজাৰ পদলৈ পদোন্নতি দিয়াৰ পিচত তেখেত কামত অসন্তুষ্ট হ'বও পাৰে, কিয়নো মেনেজাৰ হোৱাৰ পিচত তেখেত অকলশৰে বহি কাম কৰিব নোৱাৰিব পাৰে, তেখেতে তেতিয়া আন বহুত মানুহৰ লগত সম্পৰ্ক ৰাখি একেলগে কাম কৰিব লাগিব। গতিকে তেখেতে চাকৰিত উন্নতি কৰিব লাগিলে Comfort zone ৰ পৰা আতৰি আহিব লাগিব, মানুহৰ লগত সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলা আৰু বহুত মানুহৰ লগত একেলগে কাম কৰা শিকিব লাগিব।
Comfort zone ৰ বাহিৰত কাম কৰিলে মানুহৰ কিছু পৰিমানে উদ্বিগ্নতা আৰু মানসিক চাপ হয়, কিন্তু লাহে লাহে পৰিস্থিতিৰ লগত মিলি গৈ ই বহুত পৰিমানে কম হৈ যায়।
সকলো মানুহৰে stress ল'ব পৰা ক্ষমতা সমান নহয়। গতিকে নিজৰ ক্ষমতা অনুসৰিহে কাম কৰিব লাগে।
No comments:
Post a Comment